Brazil (1985)

Brazil (1985) του Terry Gilliam, με τους Jonathan Pryce, Robert De Niro, Katherine Helmond

Κάπου στον 20^ο αιώνα ένας αξιωματικός ενός υπουργείου που λέγεται Πληροφοριών (???) ερωτεύεται το κορίτσι των ονείρων του, μια οδηγός φορτηγών που εμπλέκεται άθελα της σε μια σκοτεινή υπόθεση λανθασμένης σύλληψης… Από τότε καταλαβαίνει ότι κάτι δε πάει καλά με το σύστημα που υπηρετεί… Θα ξεφύγει ή το σύστημα είναι ανίκητο?

Πάντα μου άρεσαν οι φουτουριστικές ταινίες… Τις βρίσκω ενδιαφέρουσες γιατί θέλω να μαθαίνω πως ο κάθε σκηνοθέτης αντιλαμβάνεται το μέλλον… Από τον Στάνλεϋ Κιουμπρικ μέχρι τον Ρίντλει Σκοτ, το άγνωστο μέλλον έχει μια μαγεία… Εδώ έχουμε ίσως την πιο σκοτεινή πλευρά του… 

Μια κοινωνία που χωρίζεται στους πολύ φτωχούς και στους πολύ πλούσιους (χωρίς μια μέση τάξη για να κρατά τα μπόσικα…).  Οι φτωχοί προσπαθούν απλά να βγάλουν την μέρα, οι πλούσιοι ξοδεύουν περιουσίες σε πλαστικές (η σκηνή με το τραβηγμένο πρόσωπο της μάνας του κεντρικού ήρωα είναι τουλάχιστον ανατριχιαστική…). Όλοι υπόκειται σε ένα γραφειοκρατικό σύστημα, όπου και μια απλή βλάβη στην θέρμανση ενός σπιτιού μπορεί να προκαλέσει ένα χάος στις Κεντρικές Υπηρεσίες… Με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας, όλοι δέχονται την βίαιη εισβολή της κυβέρνησης σε προσωπικά δεδομένα. Άνθρωποι συλλαμβάνονται αναίτια λόγω μιας κατσαρίδας (η αρχική σκηνή τα λέει όλα…).  Αλλά ο έρωτας υπάρχει και μπορεί να σώσει μια ψυχή που έχει αλλοτριωθεί από αυτή τη κατάσταση…

Στα συν της ταινίας η αντίληψη ενός ανθρωποφάγους κράτους όπου διώκονται αυτοί που απλά κάνουν την δουλειά τους, η αναπαράσταση ενός μέλλον με υπερσύχρονα κομπιούτερ (για το 1985, οι υπολογιστές που δείχνουν είναι τελευταίας τεχνολογίας, για το 2010 απλά γελάς με τις οθόνες που χρησιμοποιούν – μα καλά δεν είχαν Plasma???) και το ερωτικό είδωλο… Στα πλην της ταινίας η μαυρίλα που σου προκαλεί και μια απορία: Η Βραζιλία που κολλάει?