Ένας κηπουρός (κάπου στα 55) μάλλον ιδιότυπος και (αν και δε διευκρινίζεται) νοητικά καθυστερημένος βρίσκεται ξαφνικά χαμένος, χωρίς σπίτι και δουλειά, όταν το αφεντικό του πεθαίνει… Λόγω ενός μικρού ατυχήματος, βρίσκεται ξαφνικά στο πολυτελές σπίτι ενός γερουσιαστή ο οποίος είναι βαριά άρρωστος, μαζί με την ντελικάτη γυναίκα του και το υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού…
Μια συνάντηση του όμως με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ τον κάνει talk of the town ( μάλλον of the world), και όλοι αναρωτιούνται: Ποιος είναι ο Τσόνσι Γκαρντινέρ?
Μια συνάντηση του όμως με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ τον κάνει talk of the town ( μάλλον of the world), και όλοι αναρωτιούνται: Ποιος είναι ο Τσόνσι Γκαρντινέρ?
Ύπουλη σάτιρα μιας Αμερικής που ψάχνει είδωλα και ήρωες…
Μια ιστορία τόσο αστεία και πικρή που αναρωτιέσαι πως δουλεύουν η πολιτική και τα media… Πως μπορεί ένας απλός 50άρης να γίνει η νέα ελπίδα μιας χώρας που μάλλον έμαθε να μην κρίνει, απλά να δέχεται… Ένας Πρόεδρος βλέπει ως αντίπαλο έναν απλό κηπουρό… Η CIA και το FBI ψάχνουν κάποιον που στα χαρτιά δε υπάρχει… Η γυναίκα του γερουσιαστή ερωτεύεται κάποιον που αρέσκεται στο να βλέπει μανιωδώς τηλεόραση, μόνο και μόνο επειδή αυθυποβάλλεται… Και όλα αυτά γύρω από έναν άντρα που απλά είναι κηπουρός…
Έξυπνο σενάριο, ωραία σκηνικά (το σπίτι του Γερουσιαστή είναι παλάτι, με ενσωματωμένο νοσοκομείο και μια εξωτερική θέα που θαμπώνει…), μια απλή ερμηνεία του Sellers που χωρίς κάτι τρομερά συγκλονιστικό, να μπορεί να σε κάνει να σκας ένα ειρωνικό γελάκι… Oscar για τον άρρωστο γερουσιαστή Melvyn Douglas, ο οποίος ένα χρόνο μετά πέθανε και στην πραγματικότητα…
Εν κατακλείδι: Σάτιρα χωρίς χυδαία λόγια και βρισιές, μια γλυκόπικρη ιστορία ενός άντρα που η διασημότητα του ήρθε χωρίς να ξέρει γιατί… (Η σκηνή που βλέπει τον εαυτό του στην τηλεόραση μιας βιτρίνας είναι απλά η ουσία της ταινίας…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου