Του George A. Romero με τους Duane Jones, Judith O'Dea, Karl Hardman
Σε μια κωμόπολη των ΗΠΑ, μια νύχτα με πανσέληνο, οι κάτοικοι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εχθρό που ούτε μπορούσαν να φανταστούν: Διάφορα ζόμπι έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και ζητούν αίμα... Μέρικοι κάτοικοι από αυτοί κλειδαμπαρώνονται σε ένα ερημικό σπίτι και προσπαθούν να βρουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν αυτήν την επέλαση.
Σύντομα βέβαια θα μάθουν από τα ραδιόφωνα ότι ζόμπι έχουν ξεχυθεί σε όλον τον πλανήτη, και διάφοροι, επιστήμονες και μη, προσπαθούν να βρουν τρόπους για να καθυσηχάσουν τον πληθυσμό. Οι διαμάχες μεταξύ της ομάδας που έχει κλειδωθεί δε θα αργήσουν να έρθουν και το ένστικτο επιβίωσης τους οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις. Άραγε πόσοι από αυτούς θα μπορέσουν να σωθούν?
Είναι απίστευτο πως ένα ηλίθιο σενάριο μπορεί να γίνει μια ταινία με εμπορική επιτυχία και μεγάλη επιρροή στο κοινό. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι αυτή η ταινία. Αδιανόητη μπαρούφα, την βλέπεις και αναρωτιέσαι ένα πράγμα: γιατί?
Εμένα τα έξυπνα θρίλερ μου αρέσουν: θεωρώ ότι είναι από τα κινηματογραφικά είδη που αξίζουν προσοχή. Εδώ όμως έχουμε μια ταινία που αξιώνει πολλά αλλά δε δίνει τίποτα: σκηνικά τρισάθλια, ερμηνείες παιδικές, σενάριο που δε ξέρεις πότε πρέπει να γελάσεις και πότε πρέπει απλά να ξεκαρδιστείς. Προκαλεί τον τρόμο μεν, αλλά χωρίς να έχεις την αγωνία που θα ήθελες. Με τον Freddy Krueger (άλλη μια σαχλαμάρα που θα μιλήσω για αυτήν άλλη φορά) πιο πολύ σκιάζεσαι.
Ωστόσο, αν κάτι παραδέχομαι σε αυτήν την ταινία είναι ότι άνοιξε το δρόμο στον να γίνονται παραγωγές που αφορούν μεταφυσικά φαινόμενα και μαζικές καταστροφες (έχουμε δει πολλές ωραίες ταινίες από αυτές τις κατηγορίες). Κατα τα άλλα, δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά αν δε βαριέσαι, το Youtube την έχει ανεβάσει ολόκληρη σε αυτό το link: http://www.youtube.com/watch?v=BBc18J5cUcs .