Στην μεταπολεμική Ιαπωνία που προσπαθεί να συνέλθει από τις 2 ατομικές βόμβες, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων αποφασίζει να επισκεφτεί τα 2 παιδιά τους και τις οικογένειες τους στο Τόκυο. Ωστόσο απογοητεύονται όταν βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν έχουν την ζωή που περίμεναν αλλά δεν έχουν και τον χρόνο να ασχοληθούν με αυτούς.
Η ταινία είναι αργή… Πολύ αργή… Επιπέδου Αγγελόπουλου (μη σας πω ότι ο Αγγελόπουλος είναι πιο γρήγορος…). Ο διάλογος είναι τόσο λιτός που σχεδόν δεν τον ακους… Η ασπρόμαυρη εικόνα μιας Ιαπωνίας που έχει καταρρεύσει συγκλονίζει… Αλλά η ταινία είναι πολύ αργή βρε παιδί μου…
Δείτε μόνο αν:
1. Σας αρέσει ο Αγγελόπουλος
2. Θέλετε να πουλήσετε μούρη για το πόσο σινεφίλ είστε
3. Θέλετε να δείτε και κάτι άλλο εκτός από μια ακόμη Αμερικανιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου