The Terminator (1984)

Του James Cameron με τους Arnold Schwarzenegger, Linda Hamilton, Michael Biehn

Ένας άνθρωπος μηχανή από το έτος 2029, γνωστός και ως "ο Εξολοθρευτής", θα σταλθεί στο έτος 1984 ώστε να βρει και να σκοτώσει την Sarah Connor. Ο λόγος γι' αυτήν την αποστολή είναι ότι η Sarah θα γεννήσει τον John Connor, ο οποίος το 2029 θα είναι ο αντίπαλος ηγέτης των ανθρώπων-μηχανών και θα νικήσει στον πόλεμο ανάμεσα τους.

Η Sarah, που δεν έχει ιδέα για όλα αυτά που θα γίνουν, θα βρεθεί να προσπαθεί να γλιτώσει από τον "Εξολοθρευτή" με κάθε μέσο αλλά ευτυχώς γι' αυτήν, σύμμαχο σε αυτό το κυνηγητό επιβίωσης θα είναι ο Kyle Reese, ένας άνθρωπος και αυτός από το μέλλον, που στάλθηκε από το γιο της Sarah για να την προστατεύσει.

Χρόνια ολόκληρα προσπαθούσα να αποφύγω να δω αυτήν την ταινία: είχα άδικο. Ναι, οι ταινίες δράσης με φουτουριστικό περιεχόμενο δεν είναι το καλύτερο μου γιατί συνήθως αυτές οι ταινίες έχουν χάλια σενάριο και απλά στηρίζονται στα super-wow εφέ για να κεντρίσουν όλο το ενδιαφέρον εκεί. 

Ο "Εξολοθρευτής" όμως είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ταινία δράσης: έχει ένα μικρό ιδεολογικό υπόβαθρο στο σενάριο του. Ο James Cameron, που μόλις είχε αρχίσει να κάνει καριέρα στην σκηνοθεσία, φτιάχνει ένα σενάριο που ως κεντρικό άξονα έχει τη μάχη μεταξύ μηχανών και ανθρώπων. Ο δάσκαλος μάχεται με τον μαθητή, ο κατασκευαστής με το δημιούργημα του, ένα σύγχρονο Frankenstein για το φόβο της εξέλιξης της τεχνολογίας και το κατά πόσο αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στον μελλοντικό άνθρωπο.

Επίσης, ο James Cameron έκανε και αρκετά έξυπνες κινήσεις για να αναδείξει αυτό το ιδεολογικό μήνυμα: παίρνει ένα ανέκφραστο και ογκώδη νέο ηθοποιό, τον Arnold Schwarzenegger και τον παρουσιάζει ως τον άνθρωπο-μηχανή που έχει προγραμματιστεί να εξολοθρεύει. Επειδή όμως στο τέλος πάντα το καλό νικά, η ανήμπορη Sarah Connor θα έχει ως σύμμαχο κι αυτήν έναν άνθρωπο από το μέλλον ώστε να μπορεί να προστατευτεί το μέλλον της ανθρωπότητας με την γέννηση του γιου της και μελλοντικού στρατιωτικού αρχηγού.

Αν και σεναριακά λοιπόν (με τα πισωγυρίσματα στο χρόνο και με άλλες λεπτομέρειες) έχει αρκετά κενά, η ταινία είναι μια ενδιαφέρουσα στιγμή του κινηματογράφου που απέκτησε και φανατικό κοινό αλλά και πολύ καλές κριτικές. Με αδιανόητα για την εποχή του τεχνικά, ηχητικά και οπτικά, εφέ και με τρομερές σκηνές δράσεις, σίγουρα προσφέρει θεαματική απόλαυση, ανοίγοντας τότε μια νέα εποχή για τις ταινίες δράσης. Τέλος, είναι τόσο 80s που το κάνει cult, έχει διάφορες σκηνές χιούμορ και ένα μικρό ρομάντζο, οπότε σαν ταινία την λες και ολοκληρωμένη.