The Searchers (1956)

Του John Ford με τους John Wayne, Jeffrey Hunter, Vera Miles

Ο Ethan γυρνά πίσω στο σπίτι του αδερφού του στο Τέξας και ελπίζει να κάνει μια πιο ήρεμη ζωή έπειτα από το τέλος του εμφύλιο αμερικάνικου πολέμου. Μια τραγωδία όμως θα αλλάξει τα πλάνα του: ο αδερφός και η γυναίκα του θα σκοτωθούν από έναν αρχηγό μιας τοπικής Ινδιάνικης φυλής, ο οποίος θα απαγάγει και τα 2 κορίτσια της οικογένειας. Έτσι ο Ethan, μαζί με τον Martin, έναν προστατευόμενο της οικογένειας, θα ξεκινήσει μια πολύχρονη έρευνα για τις ανιψιές του. Δυστυχώς η μια θα βρεθεί νεκρή πολύ γρήγορα.
Έπειτα από 5 χρόνια σκληρής αναζήτησης και μετά από διάφορα εμπόδια, η δεύτερη ανιψιά θα βρεθεί ως πλήρης ενσωματωμένο μέλος της ινδιάνικης φυλής. Τότε ο Martin θα καταλάβει ότι ίσως ο σκοπός του Ethan δεν είναι να σώσει την ανιψιά του αλλά να την σκοτώσει, μιας και ο Ethan ποτέ δεν έκρυψε την αντιπάθεια του για τις ινδιάνικες φυλές. Οι ισορροπίες είναι λεπτές, οι στιγμές κρίσιμες αλλά στο τέλος, η οικογενειακή αγάπη δείχνει την αξία της.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί βασανίζω έτσι τον εαυτό μου και βλέπω westerns (χιχιχι)... Πέρα από την πλάκα, δεν έχω κρύψει μέχρι τώρα ότι δεν μου πολυαρέσουν αυτές οι ταινίες: πολύ άμμος και βράχια, ιστορίες ξένες προς εμάς, παλιά ήθη και παλιού τύπου χαρακτήρες, μου κάνει εντύπωση που ακόμα γυρίζονται ταινίες σαν και αυτές. 

Εδώ μάλιστα έχουμε και μια πολύπλοκη ιστορία: ο Ethan, βετεράνος του εμφύλιου πολέμου, γυρνά πίσω στο σπιτικό του αδερφού του και ευελπιστεί σε μια ήσυχη ζωή δίπλα στην οικογένεια του (και στην νύφη του που κρυφά αγαπά). Δυστυχώς όμως γι' αυτό, βρέθηκε να ψάχνει να βρει τις 2 ανιψιές του. Στην πορεία ανακαλύπτεται ότι δεν ήταν αυτό το κίνητρο του αλλά η εξόντωση μιας σκληρής ινδιάνικης σχολής. Γενικά, έχει ένα θέμα με τους Ινδιάνους. Σκληροτράχηλος χαρακτήρας, αρσενικό παλιάς κοπής, too much για την εποχή του... Ο John Wayne σε ένα χαρακτήρα που τον έχει χιλιοπαίξει και τον έκανε no.1 western star...

ΟΚ, είναι κλασικό western, έχει το quality του, έχει και ένα ψιλοκαλό στόρι αλλά τι να σου πω: τις μόνες σκηνές που θα θυμάμαι θα είναι η πρώτη (η είσοδος στο Τεξανό ορίζοντα του Ethan) και η τελευταία (η αποχώρηση του Ethan που σηματοδοτεί το κλασικό "τέλος καλό, όλα καλά"). Έχω δει καλύτερες western ταινίες (θα μιλήσω σύντομα για μια από τις καλύτερες ever), συνεπώς δεν την συστήνω τρελά. Σημ: σε ένα μικρό ρόλο η πρωτοεμφανιζόμενη και λατρεμένη μου Natalie Wood.

Υ.Γ. Το ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ: δεν θεωρώ τον εαυτό μου κριτικό κινηματογράφου, μια προσωπική γνώμη λέω. Μη μου γράφουν λοιπόν διάφοροι προσβλητικά σχόλια, σας ικετεύω (έχει συμβεί πολλάκις και αναρωτιέμαι γιατί...)