1/6/11

On the Waterfront (1954)

Του Elia Kazan με τους Marlon Brando, Karl Malden, Lee J. Cobb

Ο Terry, πρώην μποξέρ και νυν λιμενεργάτης, μπλέκεται σε μια σκοτεινή υπόθεση θανάτου ενός συναδέλφου και φίλου του ο οποίος είχε σκοπό να μιλήσει στην συνδικαλιστική επιτροπή των λιμενεργατών για τις αυθαιρεσίες και τις δύσκολες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στη εργασία. Η αδερφή του νεκρού, η Eddie, και ο παπάς της ενορίας κάνουν αγώνα για να πείσουν τους συναδέλφους του νεκρού να μιλήσουν για το ποίοι ευθύνονται για τον άδικο αυτό θάνατο.
Ο Terry λοιπόν αρχίζει και αναστατώνεται: από την μια ο ερωτάς του για την Eddie και από την άλλη η "συνεργασία" του με τον Johnny Friendly (συνεργασία για την οποία κύριος υπεύθυνος είναι ο μεγάλος του αδερφός και δεξί χέρι του Johnny) τον βάζουν σε σκέψεις για το κατά πόσο οφείλει να μιλήσει για όσα ξέρει ή όχι. Η απόφαση που παίρνει έχει μεγάλο αντίτιμο: όταν θα σπάσει τη σιωπή του, όλοι του οι συνάδελφοι θα τον κάνουν πέρα. Πλέον όμως δεν έχει τίποτα να χάσει...

Ταινία-ορόσημο για τον παγκόσμιο κινηματογράφο, το "On the Waterfront" είναι η πιο χαρακτηριστική κοινωνική ταινία όλων των εποχών. Η μάχη του καλού και του κακού πάνω στις εργασιακές συνθήκες, στους άγραφους νόμους της μαφίας και των άγριων συνθηκών των εργαζομένων, που δεν τολμούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

Φυσικά όλη η ταινία είναι ο Marlon Brando: μια ερμηνεία-σταθμός, ένα σεμινάριο για κάθε επίδοξο ηθοποιό. Δεν υπερβάλλει, δεν προκαλεί συγκίνηση, δε εκβιάζει συναίσθημα. Είναι όσο απλός και μεστός πρέπει. Η ταινία που εκτόξευσε την καριέρα του, κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι και η καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, το πρώτο του Όσκαρ ερμηνείας.

Στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση, η Eva Marie Saint δείχνει την πορεία της (βέβαια σαν τον ρόλο της στο North by Northwest δεν είναι). Η σκηνή με τον απελπισμένο αλλά και παθιασμένο φιλί της με τον Marlon Brando μένει αξιομνημόνευτο. Φυσικά, ο ρόλος που αξίζει πολύ είναι του Johnny Friendly, παιγμένος από τον πολύ καλό Lee J. Cobb (που χρόνια μετά δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο "12 angry men").

Περισσότερο από όλα τα παραπάνω, η ταινία αυτή είναι ο τρόπος εξιλέωσης του σκηνοθέτη Elia Kazan για την κατάθεση του στην "αντικομουνιστική επιτροπή", την περίοδο του προέδρου McCarthy. Ήθελε να κάνει μια ταινία όχι μόνο για να δείξει την μετάνοια του για αυτήν την πράξη του αλλά και ως απάντηση στον συγγραφέα Arthur Miller, με τον οποίο ήταν αρχικώς να συνεργαστεί στο σενάριο της ταινίας. Μπορεί το παρελθόν του να μην κατάφερε να καθαρίσει, αλλά έδωσε μια ταινία που θα μείνει διαχρονική και διδακτική σε όλους μας.

1 σχόλιο: