La battaglia di Algeri (1966)

Του Gillo Pontecorvo με τους Brahim Hadjadj, Jean Martin, Yacef Saadi

Το χρονικό μιας προσπάθειας ενός λαού για ανεξαρτησία. Το 1954, ο Αλγερινός λαός ήταν ακόμη "υποδουλωμένος" στην μητρόπολη Γαλλία, η αποικιοκρατία ήταν ακόμα ένας θεσμός ισχυρός. Ωστόσο, μια εξτρεμιστική ομάδα, η FLN, με στόχο την αφύπνιση του αλγερινού λαού για την διεκδίκηση της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, άρχισε την δράση του η οποία περιελάμβανε βομβιστικές ενέργειες σε δημόσιους χώρους και τρομοκρατικές επιθέσεις. Οι Γάλλοι, στην προσπάθεια να περιορίσουν στο ελάχιστο την επιρροή αυτής της ομάδας, κάνουν μαζικές συλλήψεις και βασανίζουν τους συλληφθέντες ώστε να αποκαλύψουν τους αρχηγούς αυτής της ομάδας.

Ο σκοπός όμως της ομάδας είχε ήδη πετύχει, ο Αλγερινοί αφυπνίστηκαν. Ακόμα και όταν οι Γάλλοι καταφέρνουν τελικώς να εξοντώσουν όλους τους βασικούς συντελεστές της FLN, η παγκόσμια κοινότητα εισακούει την επιθυμία του Αλγερινού λαού και τους δίνουν την πολυπόθητη ανεξαρτησία, το έτος 1962. 8 χρόνια λοιπόν αντάρτικου πολέμου στην χώρα της Αλγερίας, που στόχο είχαν την ελευθερία ενός λαού, χωρίς εκμετάλλευση και εξόντωση. 

Η ταινία δημιουργήθηκε κατά παραγγελία της νεοφερμένης τότε Αλγερινής κυβέρνησης, ώστε να ενημερωθεί όλος ο κόσμος για τον αγώνα του Αλγερινού λαού προς την ανεξαρτησία. Μέχρι πρότινος, η ταινία δεν είχε προβληθεί ποτέ στην Γαλλία, ενώ πολλά κομμάτια της είχαν απαγορευτεί σε πολλές χώρες. Το 2003 η ταινία αυτή χρησιμοποιήθηκε ως υλικό σεμιναρίου σε Αμερικάνους στρατιώτες στο Ιρακ ώστε να έχουν επίγνωση των πιθανών δράσεων των Ιρακινών εναντίον της αμερικάνικης δράσης. 

Είναι πολεμική ή πολιτική ταινία? Και τα δύο. Λογικό να εστιάζει περισσότερο στην πλευρά των Αλγερινών και να δείχνει ως δίκαιο τον αγώνα τους, ωστόσο η αντίθετη πλευρά παρουσιάζεται εξίσου, χωρίς βέβαια να την εκθειάζει. Οι Γάλλοι παρουσιάζονται ως εκμεταλλευτές του αλγερινού λαού ώστε αυτοί να έχουν ένα καλύτερο βιωτικό επίπεδο. Ωστόσο, η ταινία δε ξεφεύγει από τα όρια της πολιτικής ευπρέπειας: ίσα ίσα που αντιλαμβάνονται το ρόλο της Γαλλίας και γιατί ήθελαν να κρατήσουν αυτήν την κατάσταση.

Φυσικά δε μπορείς να πάρεις τα πεπραγμένα της ταινίας ως ιστορικές αλήθειες. Η ταινία είναι αρκετά μεροληπτική ώστε να μην μπορείς να την θεωρήσεις ιστορικό ντοκουμέντο. Είναι όμως μια ταινία μέσα από την οποία μπορείς να μάθεις λίγα παραπάνω πράγματα για την πορεία του Αλγερινού λαού και για το πως μια μικρή ομάδα κατάφερε να αφυπνίσει όχι μόνο τον λαό της αλλά και την παγκόσμια γνώμη, ώστε οι μεταγενέστεροι της να έχουν μια καλύτερη ζωή. Και πάλι όμως, δε μπορούμε να ξέρουμε αν είναι πραγματικά τα δρώμενα της ταινίας ή όχι...