Gone with the wind (1939)

Των Victor Fleming, George Cukor με τους Vivien Leigh, Clark Gable, Leslie Howard

Η Scarlet O ‘Hara είναι μια νεαρή Αμερικανίδα του Νότου που τα έχει όλα: κατάγεται από πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια, είναι όμορφη, με πολλές αντρικές κατακτήσεις και γίνεται πάντα το επίκεντρο της προσοχής. Ωστόσο η ίδια είναι αιώνια ερωτευμένη με τον Ashley, ο οποίος όμως προδίδει τον ερωτά της και παντρεύεται την ξαδέρφη της Melanie, μια ήπιων τόνων κοπέλα.
Ωστόσο, η έναρξη του εμφυλίου πολέμου φέρνει την Scarlet σε μια πολύ δεινή θέση: αναλαμβάνει να περισώσει την ακίνητη περιουσία της οικογενείας της, κυρίως την φάρμα Tara, και κάνει 2 γάμους καθαρά συμφεροντολογικούς (ο ένας από τους 2 συζύγους είναι ο αρραβωνιαστικός μιας ξαδέρφης της). Παρουσιάζοντας πλέον ένα πιο δυναμικό, ίσως και αδίστακτο, χαρακτήρα στον περίγυρο της, αποφασίζει να κάνει τα πάντα για να μην φτάσει στην απόλυτη εξαθλίωση.
Η λύση για αυτήν την απόφαση της είναι ο Rhett Butler: ένας γοητευτικός, παραδόπιστος και ίσως εκκεντρικός κύριος, που καταγοητευμένος με την Scarlet, δέχεται να παντρευτούν μόνο και μόνο για να την βοηθήσει αλλά και όπως ο ίδιος λέει: "Να διασκεδάσουν".
Ο γάμος αυτός όμως δεν είναι και τόσο συμφεροντολογικός: η σχέση μεταξύ τους γίνεται παθιασμένη, με εξάρσεις ζήλιας και από τις 2 πλευρές. Όταν ο Rhett συμπεραίνει ότι η Scarlet πάντα αγαπούσε τον Ashley, τυφλώνεται από τη ζήλια του...
Ωστόσο, η Scarlet βλέπει την αλήθεια κατάματα: όταν η ξαδέρφη της Melanie πεθαίνει, ο Ashley ομολογεί ότι πότε δε αγάπησε την Scarlet... Ο αιώνιος ερωτάς της λοιπόν ήταν μια ψευδαίσθηση και αντιλαμβάνεται αυτό που ο εγωισμός της δε ήθελε να παραδεχτεί: ότι είναι ερωτευμένη με τον Rhett... Ο θάνατος της κόρης τους όμως, και η αποβολή που είχε η Scarlet, αποδεσμεύει τον Rhett από το να ζει, όπως πίστευε, σε ένα γάμο-παρωδία... Άραγε μπορεί να σωθεί ένας έρωτας που ξεκίνησε λάθος?

Το να κάνει κριτική κάποιος σε μια επική ταινία όπως αυτήν είναι τουλάχιστον προσβλητικό... Γιατί η ταινία αυτή είναι τόσο μεγαλειώδης από μόνη της που δε χρειάζεται ούτε κομπλιμέντα, ούτε προσπάθειες απομυθοποίησης, ούτε τίποτα άλλες μπούρδες... Ένα 4ώρο υπερθέαμα με εικόνες, μουσικές, πολεμικές σκηνές, εικόνες καθημερινής επιβίωσης...
Τέτοιες ταινίες απλά αναδεικνύουν την εικόνα του αμερικάνικου κινηματογράφου των δεκαετιών του '40, '50 και '60. Ήταν η ταινία που έδωσε την ώθηση στο να γίνουν υπερπαραγωγές και οι παραγωγοί να επενδύσουν στον κινηματογράφο. Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα της Margaret Mitchell, είναι μια ιστορία μιας κοπελιάς που γίνεται γυναίκα, που παύει να ζει την μεγαλειώδης ζωή και μάχεται, όχι πάντα με τίμια όπλα, για την επιβίωση της... Μια παθιασμένη ιστορία αγάπης μεταξύ 2 τόσο όμοιων ανθρώπων, που ο εγωισμός τους δε τους αφήνουν να εκμυστηρευτούν τα πραγματικά αισθήματα τους...

10 Oscar για αυτήν την ταινία, Oscar Α' γυναικείου ρόλου για την Vivien Leigh, Oscar Σκηνοθεσίας στον Victor Fleming, Oscar καλύτερης ταινίας, τη χρονιά (1940) που ακόμα οι Αμερικάνοι ζούσαν τον πόλεμο μόνο στο σινεμά... Φυσικά όμως χάρισε 2 ατάκες που έγραψαν ιστορία: «Frankly my dear, I don’t give a damn» και «Tomorrow is another day…».