Last Tango in Paris (1972)

Του Bernardo Bertolucci με τους Marlon Brando, Maria Schneider

Ένας 45άρης Αµερικανός που ζει στο Παρίσι, προσπαθεί να συνέλθει από την ξαφνική αυτοκτονία της γυναίκας του. Μια 20χρονη κοπελίτσα, ηθοποιός, αρραβωνιασµένη µε νεαρό σκηνοθέτη προσπαθεί να βρει τον ευατό της μέσα από το άγχος της νεότητας της. Ταλαιπωρηµένοι και οι δύο από τους δαίµονές τους, συναντιούνται τυχαία όταν και οι 2 κοίταγαν ένα διαμέρισμα προς ενοικίαση.
Καταλήγουν να εκπληρώνουν τις πιο (ακραίες) σεξουαλικές τους φαντασιώσεις, προσπαθώντας να βρουν την λύτρωση τους. Όταν όμως ο Αμερικάνος συνέρχεται και παρουσιάζεται σαν ερωτευμένος στην νεαρή, ξεκινάει μια ιστορία αγάπης ή τα μαγιά του σεξουαλικού πάθους λύνονται?

Ακόμα και μετά από 40 χρόνια, η ταινία αυτή προκαλεί. Η πιο αμφιλεγόμενη ταινία του Bertolucci, δέχτηκε έντονες κριτικές και σε πολλές χώρες απαγορεύτηκε η προβολή της. Οι σεξουαλικές σκηνές είναι έντονες, παθιασμένες, φανερώνουν την αγωνία και των δυο να λυτρωθούν από τον πόνο τους (ο Brando προσπαθεί να ξεπεράσει το θάνατο της γυναίκας του και η Maria Schneider προσπαθεί να καταλάβει αν στα 20 της είναι έτοιμη να νοιώσει και να κάνει αυτά που θέλει). Η σκηνή του βουτύρου κλασική, ακόμα και τώρα προκαλεί (γιατί πλέον το βούτυρο δε είναι μόνο για να το απλώνεις στο ψωμί).

Θα μπορούσε κάποιος να την αποβάλλει και από την μνήμη του αν δεν την συνόδευε ο αστικός μύθος γύρω από το όνομα της. Ο ίδιος ο Bertolucci αποκάλυψε ότι οι σεξουαλικές σκηνές ήταν αναπαραστάσεις των δικών του σεξουαλικών φαντασιώσεων... Ο Brando προβάλλεται ως ένα αρσενικό σεξουαλικό πρότυπο που η ωριμότητα του είναι το ατού του. (Αν ήταν ταινία είχε γυριστεί με την αρχική ιδέα - το ζευγάρι να είναι ομοφυλοφιλικό - θα ήταν  πιο αληθοφανές για τον Brando). Η Schneider στην πρώτη της δουλειά γίνεται sex-symbol, κάτι που όμως δε μπόρεσε ποτέ να το "εκμεταλλευτεί" και να καθιερωθεί σαν ηθοποιός: η καριέρα της μετά από αυτήν την ταινία περιορίστηκε σε εμφανίσεις χαμηλών τόνων...