Saturday Night Fever (1977)

Του John Badham με τους John Travolta, Karen Lynn Gorney, Barry Miller

Ο Τονι Μανερο ειναι ο νέος της εποχής του... Φτωχόπαιδο του Μπρούκλιν, Ιταλοαμερικάνος, δουλεύει όλη την εβδομάδα σε ένα χρωματοπωλείο ώστε να μπορεί κάθε Σαββατόβραδο να βγαίνει με τους κολλητούς του στις disco και να ξεδίνει χορεύοντας στις πίστες... Όλα καλά και όλα ωραία μέχρι που γνωρίζει την Στέφανι, ένα όμορφο πλουσιοκόριτσο που της αρέσει ο χορός, και αποφασίζουν μαζί να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό χορού της μεγαλύτερης disco...

Στην διαδρομή μέχρι τον διαγωνισμό, ο Τονι αντιμετωπίζει τα συνήθη οικογενειακά δράματα, τα προβλήματα των κολλητών του, το στενό μαρκάρισμα από την Ανετ που είναι αιωνίως ερωτευμένη μαζί του και τον έρωτα που έχει για την Στέφανι... Μπορεί τον διαγωνισμό να μην το κερδίσει, αλλά θα κερδίσει την δίψα να κάνει κάτι περισσότερο στην ζωή του και να κυνηγήσει το ονειρό του: να φύγει από την φτωχογειτονιά με τις περιορισμένες δυνατότητες και να γίνει χορευτής...

Λοιπόν θα σας το πω αμέσως: Αν περιμένετε να δείτε μια καλή ταινία, όχι δεν είναι αυτή... Η ταινία, σαν ταινία, είναι σαχλαμάρα... Χαζό σενάριο, παιδιαριώδης, με ανύπαρκτα υπαρξιακά ζητήματα και χαζές ερωτικές ιστοριούλες... Ο Τραβόλτα είναι περισσότερο καλός χορευτής παρά καλός ηθοποιός (αναρωτιέμαι αν είναι στα καλά τους εκεί στα Όσκαρ, ο Τραβόλτα ήταν υποψήφιος Α' αντρικού... wtf?). 

Προσπαθεί να παρουσιάσει μια μέση μικροαστική εικόνα των μεταναστών της Νέας Υόρκης, με οικογενειακά στερεότυπα  (ο επαναστάτης νέος που καταπιέζεται από τον αδερφό-Καθολικό παπά) και δραματικές εξάρξεις χωρίς ιδιαίτερο λόγο (spoiler: η αυτοκτονία του φίλου του Τόνι γιατί τον πιέζουν να παντρευτεί την έγκυο κοπέλα του είναι τόσο, μα τόσο χαζή...) Η ρομαντική ιστορία με τον έρωτα του φτωχόπαιδου με το πλουσιοκόριτσο τετριμμένη και αναμενόμενη (η Ανετ πάλι μια απλή τραγική φιγούρα, για λύπηση και μόνο).

By the way, η ταινία έχει και sequel, "Staying Alive" του 1983 με υπογραφή του Stallone... Και εκεί που λες ότι πιο χάλια δε γίνεται, βλεπεις και αυτή και πείθεσαι...

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί είναι αυτή η ταινία στις 1001? Μα ακριβώς για έναν και μόνο λόγο: την μουσική των Bee Gees. Η απόλυτη παρουσιάση της τότε pop-disco κουλτούρας των 70s. Το μόνο ωραίο σε αυτήν την ταινία είναι να ακούς τα υπέροχα retro τραγούδια: "You should be dancing", "Staying Alive", "How deep is your love"...