Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964)

Του Stanley Kubrick με τους Peter Sellers, George C. Scott, Sterling Hayden

Εν μέσω του πιο μακροβιέστερου πολέμου, του ψυχρού πολέμου, ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ρωσία, ο Αμερικάνος σμήναρχος Ripper τρελαίνεται: Υιοθετεί πλήρως μια αντι-κουμουνιστική θεωρία ότι οι Ρώσοι μολύνουν τα νερά με φθόριο και έτσι παίρνει την πρωτοβουλία και διατάζει τους άντρες του για πυρηνική επίθεση στην Ρωσία, κάνοντας ουσιαστικά κατάχρηση ενός μυστικού στρατιωτικού άρθρου που χρησιμοποιείται μόνο σε έκτακτες καταστάσεις, χωρίς να το γνωρίζουν φυσικά οι ανώτεροί του και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Muffley.

Σε μια προσπάθεια να ανατραπεί ο πυρηνικός πόλεμος που θα μπορούσε να είχε απρόβλεπτες εξελίξεις, όχι μόνο μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας αλλά και για όλο τον παγκόσμιο πληθυσμό, ο υποσμηναγός Mandrake προσπαθεί να μεταπείσει τον Ripper να ακυρώσει την διαταγή επίθεσης και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Muffley καλεί έκτακτη συνεδρίαση στο War Room με διπλωματικούς και στρατηγικούς αρχηγούς, συμπεριλαμβομένου του εκκεντρικού, αντι-κομμουνιστή αρχηγού της Αεροπορίας Turgidson, του Ρώσου Πρόξενου de Sadesky και του Dr. Strangelove (ένας παραπληγικός, ιδιοφυής, Γερμανός επιστήμονας που φαίνεται να γνωρίζει πολλά). Ωστόσο τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου όταν το αεροσκάφος B-52 που δέχτηκε την εντολή για την επίθεση χάνει την δυνατότητα να μπορεί να επικοινωνήσει με την Αμερικάνικη Βάση και ουσιαστικά συνεχίζει την επίθεση αγνοώντας τι παρασκήνιο παίζεται την ίδια ώρα. 

Και αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να προκαλέσουν τον πανικό στους Αμερικάνους, η πιθανότητα και μόνο ότι η Ρωσία, ως αντίποινα, θα ενεργοποιήσει μια τεράστια, υπόγεια, πυρηνική βόμβα που θα καταστρέψει κάθε μορφή ζωής, (πιθανότητα που φέρνει στο φως ο Dr. Strangelove, ο οποίος έχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα με το μηχανικό του χέρι) φέρνει σε απελπισία όλο το συμβούλιο στο War Room. Άραγε θα αποτραπεί ο πυρηνικός πόλεμος ή έχει χαθεί κάθε ελπίδα?

Λατρεύω Kubrick, μαζί με τον Brian de Palma είναι οι 2 καλύτεροι - για μένα - σκηνοθέτες ever. Ο Kubrick ειδικά έχει κάτι για μένα συγκλονιστικό: σε κάθε ταινία του ασχολείται με ένα νέο θέμα, δεν λέει τα ίδια και τα ίδια, ψάχνεται συνεχώς αλλά πάντα με μέτρο. Εδώ έχουμε μια απίστευτα ιδιοφυής ταινία, βασισμένη σε βιβλίο από πρώην Αμερικάνο στρατιωτικό, με άφθονο black humor, έμμεσες πολιτικές επικρίσεις και σάτιρα. Μιλάμε για ταινιάρα, όχι αστεία. Υπέρ-παραγωγή, χρησιμοποιώντας πιστά αντίγραφα πολεμικών και υπολογιστικών συστημάτων της εποχής, μια αντι-πολεμική ταινία που δε μπορεί να μην την λατρέψεις. Το τέλος γλυκόπικρο, απαισιόδοξο, εμπλουτισμένο με γλυκιά μελωδία, μόνο ένα γελάκι ειρωνικό μπορεί να προκαλέσει...

Δε σε έχω πείσει ακόμα? Μήπως το γεγονός ότι ο Peter Sellers, ίσως ο μεγαλύτερος κωμικός ηθοποιός όλων των εποχών, παίζει 3 διαφορετικούς ρόλους (Mandrake, President Muffley, Dr. Strangelove) σε πείθει? Μάλλον ναι, έτσι? Πληρώθηκε 1 εκατομμύρια δολάρια (το 55% του προϋπολογισμού της ταινίας, δεν είναι και λίγα...) και έδωσε ρεσιτάλ... Αλλά ο δικός μου αγαπημένος στην ταινία ήταν ο George C. Scott, στον ρόλο του οξύθυμου, περίεργου, ίσως ημί-τρελού Turgidson...

Και αφού δεις και λατρέψεις την ταινία, πήγαινε please και εδώ όπου θα βρεις αστεία γεγονότα και δρώμενα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων (ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα στοιχεία που συνδέουν αυτήν την ταινία με την δολοφονία του Kennedy στο Dallas...).