Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ, που ζει μοναχικά και βλέπει ψυχρά την δουλειά του, αναλαμβάνει μια τυπική δουλειά: Να καταγράψει μια συνομιλία ενός νεαρού ζευγαριού σε ένα πάρκο... Ωστόσο αυτή η δουλειά τον βάζει σε ιδιαίτερες σκέψεις: Αμφισβητεί την ηθικότητα της δουλειάς του, συμπάσχει με τους παρακολουθούμενους - ιδιαιτέρως με την κοπέλα, την οποία ερωτεύεται, και αναρωτιέται αν η δουλειά του τον κάνει συνένοχο σε εγκλήματα και αν αυτός είναι θύτης... Στο τέλος όμως δε χωράει αμφιβολία: Και ο ίδιος είναι το θύμα της δουλειάς του...
Θα έπρεπε από σεβασμό και μόνο στον τεράστιο αυτό σκηνοθέτη (Francis Ford Coppola) να κάνω εκθυραμβική κριτική... Να δώσω απλά τα εύσημα και να μη πω πολλά... Αλλά δε θα το κάνω γιατί περίμενα περισσότερο... Ναι, η ταινία είναι μια καλή ταινία... Έχει την ανατροπή του τέλους, έχει την αγωνία του κεντρικού ήρωα για τον ευατό του, έχει και την κοινωνική διάσταση (ιδιωτικές παρακολουθήσεις: μια απλή δουλειά ή παραβίαση ιδιωτικής ζωής?)... Αλλά περίμενα περισσότερα...
Και εδώ είναι το λάθος μου... Ακούς Francis Ford Coppola και Gene Hackman και περιμένεις κάτι παραπάνω... Ενώ αν δεν ήξερα τον σκηνοθέτη ή τον κεντρικό πρωταγωνιστή, θα ήμουν πλήρως ικανοποιημένη με αυτήν την δραματική ταινία με δόσεις αστυνομικού θρίλερ...
Στα συν της ταινίας: Η ανατροπή του τέλους. Η αγωνία του ήρωα. Ο προβληματισμός για την παρακολούθηση...
Στα πλην της ταινίας: Χλιαρή ερμηνεία του Gene Hackman, το Harrison Ford πιτσιρικάς (omg)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου