The Phanton of the Opera (1925)

Του Rupert Julian με τους Lon Chaney, Mary Phibin, Norman Kerry

Αφού αγόρασαν την Όπερα του Παρισιού, οι νέοι ιδιοκτήτες μαθαίνουν για την ύπαρξη ενός Φαντάσματος που στοιχειώνει με την παρουσία του την Όπερα. Το Φάντασμα αυτό είναι ερωτευμένο με μια άσημη τραγουδίστρια της Όπερας, την Christine Daee και επειδή θέλει να πάρει αυτή το πρωταγωνιστικό ρόλο της Marguerite του έργου Faust, απειλεί την διάσημη τραγουδίστρια Carlotta ώστε να παραιτηθεί από το έργο. Όταν τελικώς η Christine Daee παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, οδηγείται στις κατακόμβες κάτω από την Όπερα, όπου εκεί το Φάντασμα της εκδηλώνει τον ερωτά του και την ζητάει σε γάμο με αντάλλαγμα μια σπουδαία καριέρα στην Όπερα.

Η Christine, τρομοκρατημένη από την στάση του φαντάσματος, εκμυστηρεύεται στον αγαπημένο της τα γεγονότα. Αυτό εξοργίζει το Φάντασμα και έτσι, τυφλωμένος από την προδοσία, αποφασίζει να απαγάγει την Christine την ώρα της παράστασης του έργου και να την αναγκάσει να δεχτεί τις επιθυμίες του. Ευτυχώς για την Christine, ο αγαπημένος της αλλά και πολλοί υπάλληλοι της Όπερας προσπαθούν να βρουν το Φάντασμα και να το εξουδετερώσουν...

Εχω πει πολλάκις πόσο μου αρέσουν οι βουβές ταινίες. Τις θεωρώ κατά κύριο λόγο απλά απολαυστικές, γιατί με πενιχρά τεχνικά μέσα και χωρίς διαλόγους, περνάν μια ατμόσφαιρα και μια καταπληκτική after γεύση. Κι όμως, εδώ δεν ένοιωσα αυτό...

Η ταινία, στηριγμένη σε μυθιστόρημα του Gaston Leroux, η ταινία έχει μια άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά δυστυχώς, δε σε κρατά και σε μεγάλη εγρήγορση. Τουλάχιστον εγώ δε μπορώ να πω ότι παρακολούθησα την ταινία με ένα συγκλονιστικό ενδιαφέρον.

Και όχι, δεν έχω δει καμία μεταγενέστερη ταινία με την ίδια πλοκή, ούτε καν την ταινία του 2004 με τον Gerald Batler στο ρόλο του Φαντάσματος. Και πιθανόν να μου αρέσει περισσότερο η μεταγενέστερη ταινία, καθώς είναι βασισμένη στο θεατρικό Musical του Andrew Lloyd Webber. Αλλά και πάλι, το αποτέλεσμα είναι ίδιο: η ταινία του 1925 δε με συγκίνησε καθόλου. Ίσως έχω αποκτήσει πολλές προσδοκίες για τις βουβές ταινίες και απογοητεύομαι όταν δεν γίνονται πραγματικότητα. (ή απλά έχω ανεβάσει μέσα τον πήχη πάνω από το οποίο μια ταινία είναι πολύ καλή για τα γούστα μου, τι να πω???!!!).

Η ταινία είναι ασπρόμαυρη αλλά η σκηνή του πάρτι μασκέ είναι έγχρωμη. Εκπληκτική για την εποχή του το μακιγιάζ του Lon Chaney ο οποίος ερμήνευσε το Φάντασμα. Μπορείτε να παρακολουθήσετε όλη την ταινία στο παρακάτω YouTube video: