19/6/11

The World of Apu (1959)

Του Satyajit Ray με τους Soumitra Chatterjee, Sharmila Tagore, Alok Chakravarty

Ο Apu αναγκάζεται να παρατήσει το πανεπιστήμιο λόγω οικονομικών προβλημάτων και γυρίζει πίσω στην Καλκούτα προσπαθώντας να βρει δουλειά ως δάσκαλος αλλά και να προσπαθήσει να κάνει καριέρα ως συγγραφέας. Ο φίλος του Kajal τον καλεί στον γάμο της αδερφής του, ο οποίος ματαιώνεται τελευταία στιγμή γιατί ο γαμπρός βγήκε τρελός. Για να αποφευχθεί η κατάρα της παρατημένης νύφης, ο Kajal πείθει να παντρευτεί ο Apu την Aparna.
Το νιόπαντρο ζευγάρι γυρίζει στην Καλκούτα, άφραγκο και ακόμα μες την αμηχανία, αλλά γρήγορα βρίσκουν τον τρόπο να γνωριστούν, να μάθουν ο ένας τον άλλον αλλά και να ερωτευτούν. Η Aparna όμως δυστυχώς πεθαίνει ενώ γεννάει τον γιο του Apu, και αυτό φέρνει έντονη θλίψη και θρήνο στον Αpu που παρατάει τα πάντα και για χρόνια χάνεται σε διάφορες περιοχές της Ινδίας, αρνούμενος να γνωρίσει τον γιο που γέννησε η Aparna. Όταν μετά από χρόνια ο Kajal θα βρει τον Αpu, θα προσπαθήσει να τον πείσει να γνωρίσει τον γιο του, κάτι που πετυχαίνει... Οι πληγές θα γιατρευτούν και γιος με πατέρα θα ζήσουν μαζί...

Τρυφερή δραματική ταινία, οπτικοποιημένη με τα πιο απλά μέσα της εποχής. Ο Apu, ορφανός, άφραγκος αλλά γεμάτος όρεξη και όνειρα, κάνει την υπέρβαση και παντρεύεται μια άγνωστη κοπέλα μόνο και μόνο για να την γλιτώσει από την "κατάρα". Στην πορεία ερωτεύονται αλλά ο χαμός της τον ρίχνει σε βαθιά θλίψη, χάνοντας κάθε ελπίδα. Μόνο η ύπαρξη του γιου του θα του δώσει λόγο ύπαρξης.

Η τρίτη ταινία από την τριλογία του Satyajit Ray είναι και αυτή αφιερωμένη στην απώλεια και στην ελπίδα για να την ξεπεράσεις. Ο ινδικός κινηματογράφος, πριν την εδραίωση του Bollywood, κάνει μικρές αλλά αξιοπρόσεχτες προσπάθειες παγκόσμιας εμβέλειας. Εγώ πάντως κατασυγκινήθηκα με αυτήν την ταινία, και πάντα θα την θυμάμαι με γλυκόπικρη ανάμνηση...

5 σχόλια:

  1. Εδώ Monsieur Hulot.
    Ο Ray είναι σπουδαίος σκηνοθέτης και η τριλογία του Άπου είναι αριστουργηματική, κάθε ταινία και κομψοτέχνημα ουμανισμού, ποίησης, ανθρωπιάς και συγκίνησης!
    Η πιο αγαπημένη μου από την τριλογία είναι το "Pather Panchali", αλλά και το "The World of Apu" είναι σπουδαίο.
    Α, ξέχασα να πω πως θεωρώ την τριλογία του Άπου καλύτερη από αυτή του Νόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Monsieur Hulot, μαζί σου έχω μάθει πολλά περί κινηματογράφου, χαίρομαι για τις γνώσεις που μου δίνεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με κολακεύεις spgirl!
    Σ'ευχαριστώ πολύ, να΄σαι καλά!
    Δεν ξέρεις πόση χαρά μου έδωσες με τούτη σου τη φράση! Μου έδωσες μια ώθηση να συνεχίσω με το blog, γιατί σκεφτόμουν να τα παρατήσω (ήδη διέγραψα το 2ο μπλόγκ μου).

    Καλό βράδυ και πάλι σ΄ευχαριστώ και πάλι! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γτ να σταματησεις? Ολοι ειμαστε ερασιτεχνεις και μοιραζομαστε τις εμπειριες μας απο το σινεμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ πρόσφατα έτυχε να δω την περίφημη τριλογία του Απού. Μόνο η πρώτη ήταν αρκετά καλή ενώ οι υπόλοιπες δυο με ψιλοαπογοήτευσαν και ειδικά η τελευταία με μια ελλιπέστατη αφήγηση (όπου πέρναγε γεγονότα και καταστάσεις στο ντούκου, χωρίς καμία εμβάθυνση) κι ένα υποτυπώδης σενάριο (ίσα ίσα για να διηγηθεί την ιστορία. Εν ολίγοις την τριλογία του Απού την θεωρώ υπερτιμημένη. Σίγουρα για τον «φτωχό» ινδικό κινηματογράφο είναι σταθμός αλλά μέχρι εκεί.

    Τώρα όσον αφορά περί “κομψοτέχνημα ουμανισμού, ποίησης, ανθρωπιάς και συγκίνησης!” εγώ τα ακούω βερεσέ και δηθενζτηλίκι. Με καθαρά αμιγώς κινηματογραφικά κριτήρια είναι μια απλά καλή τριλογία. To επικό "Mother India (1957)" το θεωρώ αρκετά καλύτερο.

    Την σύγκριση με τον Νονό την αφήνω απλά ασχολίαστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή