Gigi (1958)

Του Vincette Minelli με τους Leslie Caron, Maurice Chevalier, Louis Jordan

Στο Παρίσι στις αρχές του 20ου αιώνα, ο έρωτας είναι το παν για τους Παριζιάνους. Όμως όχι για την έφηβη Gigi, η οποία ζει τα νιάτα της ανέμελα, παίρνοντας μαθήματα, μετά το σχολείο, για να γίνει κυρία της υψηλής κοινωνίας από τη θεία της, μετά από την έντονη παρότρυνση της γιαγιά της. Για τον Gaston βέβαια, τον διάσημο και πλούσιο playboy του Παρισιού και οικογενειακό φίλο της μικρής, η Gigi είναι απλά η μικρή του φίλη που περνάει υπέροχα μαζί της. Κάτι στην πορεία βέβαια θα αλλάξει: πλέον και οι 2 τους δεν τρέφουν μόνο φιλικά αισθήματα.

Ο Gaston βρίσκει στην Gigi την φλόγα και το πάθος που γύρευε σε όλες τις ερωτικές του περιπέτειες που τον έκαναν να βαριέται ενώ η Gigi μαζί του θα νοιώσει το πρώτο ερωτικό σκίρτημα. Είναι δυνατόν όμως ένας τόσο αγνός έρωτας να παραμείνει ζωντανός στο Παρίσι των κοινωνικών στερεοτύπων, του κουτσομπολιού, της υψηλής κοινωνίας και των καθώς πρέπει κανόνων?

Αφού πιάσαμε την Judy Garland και έπειτα την κόρη της Liza Minelli, ας πιάσουμε και τον άλλο μέλος της οικογενείας, τον σκηνοθέτη Vincette Minelli και την μεγαλύτερη κινηματογραφική του επιτυχία... Ένα χαρούμενο, ελαφρύ musical που ταυτόχρονα αναπαριστά όλα τα κοινωνικά έθιμα της υψηλής κοινωνίας, με μια δόση σάτιρας και κριτικής...

Ωραία, ανάλαφρα τραγούδια, ωραία τοπία, ένα καλό love story αλλά μεταξύ μας, όχι και κάτι τρομερό. West side story δεν είναι, αλλά ούτε και ήθελε να γίνει. Είναι μέτρια ταινία σε σχέση με άλλα musicals. (Υπάρχει ένα τραγούδι που τραγουδιέται από ένα μεσήλικο και λέγεται "Thank Heaven for little girls". Υποψιάζομαι ότι αν η ταινία έβγαινε στην εποχή μας, θα ήταν άκρως παρεξηγήσιμο αυτό το τραγούδι...)

Πήρε βέβαια 9 Oscars, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σκηνοθέτη, Καλύτερης Μουσικής και Καλύτερου Σεναρίου. Τι να πεις... Στην Ακαδημία, δως της Musical υπερπαραγωγή και παρε την ψυχή της...