Wo hu cang long / Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000)

(Ναι, βέβαια, έχει 2πλό τίτλο, τρομάρα της...)

Του Ang Lee με τους Yun-Fat Chow, Michelle Yeoh, Ziyi Zhang

Η κλοπή ενός σπαθιού, με μεγάλη ιστορία και σημασία για μια κινέζικη φυλή πολεμιστών, γίνεται αφορμή για να ανακαλυφθούν μυστικά, κρυμμένοι χαρακτήρες και να ξεκαθαριστούν παλιές διαμάχες...
Στο κυνήγι του κλεμμένου σπαθιού θα εμπλακεί ένας παλιός πολεμιστής και η καλύτερη του φίλη (μεταξύ των οποίων υποβόσκει ένας ανεκπλήρωτος έρωτας), μια πλούσια νεαρά που προσπαθεί να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια που η οικογένεια της ορίζει, ο ατίθασος νεαρός με τον οποίο η νεαρά είναι ερωτευμένη, και η νταντά της, που της έμαθε τα πάντα για να είναι η μικρή μαχητικά έτοιμη...

Τώρα μπλεξαμε... Γιατί εδώ δεν είναι μια απλή, λιτή και απέριττη ταινία... Είναι μία από όλα... Είναι: πολεμική ταινία με ολίγην εφηβικές ανησυχίες, κρυμμένος, ανεκπλήρωτος, αιώνιος έρωτας, εκδίκηση, και ένα εφηβικό love story.

Στην πρώτη μισή ώρα δε καταλαβαίνεις τι παίζει... Ακούς κάτι Κινέζους να χτυπιούνται για ένα σπαθί, και βλέπεις 2 Κινέζους να γουστάρονται και να μην το λένε (γιατί η κοπέλια ήταν αρραβωνιασμένη με τον κολλητό του παλικαριού, ο οποίος όμως αρραβωνιάρης σκοτώθηκε πριν κάτι χρόνια, jesus...). Μετά σκάει μύτη η μικρή, που και καλά δε θέλει απλά να καλόπαντρευτει αλλά θέλει να γίνει πολεμίστρια για να αποδείξει ότι ναι μεν είναι κοπέλα αλλά όχι πια αδύναμη από τους άντρες (βγήκε η φεμινίστρια από μέσα της, σκέτη επανάσταση η κοπελιά...).

Μετά, στο υπόλοιπο δεύτερο μισό, μαθαίνουμε ότι η κοπέλα είχε ένα γκόμενο που όμως τον παράτησε για να μην πάθει αυτός κακό από τον πατέρα της και όλα αυτά τελειώνουν όταν το ρημαδοσπαθί βρίσκεται, μετά από πολύ κοπό, αίμα και ιδρώτα... Μέσα σε όλα έχουμε και παλιές βεντέτες, ξεχασμένες γυναίκες-μαχήτριες που ζητούν αναγνώριση, μπόλικες σκηνές κινέζικης πολεμικής τέχνης κτλ...

Εμένα η ταινία δε μου άρεσε για ποικίλους λόγους:

1. Οι σκηνές μάχες ήταν τόσο εξωπραγματικές που ακόμα και γω, που έχω δει τόση Αμερικανιά στην ζωή μου, ξενέρωσα. Ειδικά στην σκηνή που περπάταγαν πάνω από τις σκεπές ήμουν μες στο ξενέρωμα...
2. Πόσο να ακούσω μια γλώσσα τόσο άκομψη στα αυτιά μου? Γιατί ναι μεν εμείς οι Έλληνες έχουμε χάλια προφορά όταν μιλάμε Αγγλικά, αλλά και οι Κινέζοι βρε παιδί μου δε πάνε πίσω...
3. Οκ, να καταλάβω ότι ήθελε να μιλήσει για την αρχαία κληρονομιά των Κινέζων, για την σημασία που δίνουν σε ήθη, μύθους και έθιμα (και καλά κάνουν αν με ρωτάτε), για την ανάγκη αυτοπροσδιορισμού μιας νεαρής γυναίκας που θέλει να απεγκλωβιστεί από τα οικογενειακά πλαίσια, αλλά όλα αυτά μαζί μπερδεύουν... Είχε υλικό για να κάνει 3 ξεχωριστές ταινίες, όχι όλα αυτά μέσα σε μία...
4. Και μέσα σε όλα ο ανεκπλήρωτος έρωτας παρέμεινε ανεκπλήρωτος... Ούτε ένα happy end... 

Δε τρελάθηκα, και δε κατάλαβα τα τόσο Oscar που πήρε (4, μαζί με αυτό της Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας). Προτιμώ τον Ang Lee να ασχολείται με κοινωνό-συναισθηματικές ιστορίες (όπως στο Brokeback Mountain) αν και από σκηνοθετική πλευρά, η ταινία είναι πολύ προσεγμένη και προσφέρει στον θεατή ωραία τοπία και ατμοσφαιρική αίσθηση...