4/3/12

Downfall (2004)

Του Oliver Hirschbiegel με τους Bruno Ganz, Alexandra Maria Lara, Ulrich Matthes

Τον Απρίλη του 1945, το Βερολίνο είχε περικυκλωθεί από τον ρώσικο στρατό και όλα έδειχναν ότι  Γερμανία είχε χάσει μια για πάντα τον πόλεμο. Ο Αδόλφος Χίτλερ, ανήμπορος στην αρχή να συνειδητοποιήσει ότι η μεγάλη αυτοκρατορία που ονειρευόταν δε πρόκειται να πραγματοποιηθεί, αρχίζει να βιώνει την προδοσία από στενούς συνεργάτες του αλλά και την απόγνωση για το επικείμενο τέλος. Ωστόσο, λίγο πριν αποδεχτεί μια για πάντα την ματαιότητα των προσπαθειών του, παντρεύεται την πιστή του σύντροφο Ema Brown και προετοιμάζεται ψυχολογικά για το επικείμενο τέλος.
Οι πιστοί του υπάλληλοι και αξιωματικοί θα τον ακολουθήσουν μέχρι το τέλος σε όλες του τις αποφάσεις, αποφασισμένοι να μην αναγκαστούν να πέσουν στα χέρια των συμμάχων. Όλα αυτά παρουσιάζονται μέσα από τις αφηγήσεις της Traudl Junge, της τελευταίας γραμματέας του Χίτλερ.

Φαντάζομαι ότι είναι άκρως επικίνδυνο να κάνεις μια ταινία με κεντρικό πρόσωπο ένα τόσο αμφιλεγόμενο (αν όχι μισητό) ιστορικό πρόσωπο. Ευτυχώς βέβαια που οι Γερμανοί δεν διστάζουν να κάνουν ταινίες για τις ίδιες τους τις πληγές. 

Όπως και στις άλλες γερμανικές ταινίες, "The Lives of Others" και "Goodbye Lenin", πτυχές της Ιστορίας παρουσιάζονται μέσα από μια βαθιά ανθρώπινη ματιά, ώστε να μπορούμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Θα μου πείτε:"Δηλαδή ο Χίτλερ έγινε αγαπητός μέσα από αυτήν την ταινία?". Όχι βέβαια. Σκοπός της ταινίας δεν ήταν να δικαιολογήσει ή να ωραιοποιήσει τον Χίτλερ στα μάτια του κοινού.

Ωστόσο βλέπεις ένα Χίτλερ ταπεινωμένο, προδομένο, να αντιλαμβάνεται την ήττα του και με μια περηφάνια σπάνια να αντιστέκεται στην παράδοση του. Το εκλπηκτικό είναι να βλέπεις την πλειοψηφία του γερμανικού λαού, και κυρίως των αξιωματικών του Γ' Ράιχ να είναι τόσο πιστό στο όραμα του ηγέτη τους ώστε και αυτοί να διαλέγουν να μην ταπεινωθούν στους ξένους. Αυτή η πίστη στην ιδέα τους την λες και αξιοθαύμαστη. (Αν με ρωτάτε, όταν έβλεπα τους πάντες να αυτοκτονούν λίγο πριν την εισβολή των Ρώσων, αναρωτήθηκαν αν είναι γενναίοι ή απλά ηλίθιοι.)

Ένας εκπληκτικός Bruno Ganz σε μια εκπληκτική παραγωγή. Υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Αλλά ποιόν κοροϊδεύουμε? Όλοι μας ξέρουμε την ταινία από την γνωστή σκηνή που όλες οι σατυρικές εκπομπές χρησιμοποιούν... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου