29/1/12

The Bride of Frankenstein (1935)

Του James Whale με τους Boris Karloff, Elsa Lanchester, Colin Clive

Παρ' ότι η πόλη τους είχε για πεθαμένους, τελικά αποδεικνύεται ότι ο Dr Frankstein και το "Τέρας" επιβίωσαν από την φωτιά στο πύργο-εργαστήριο του πρώτου. Για κακό όμως των κατοίκων, το "Τέρας" κυκλοφορεί ελεύθερος στην περιοχή, προκαλώντας το τρόμο στο πέρασμα του. Ο Dr Frankstein, προσπαθώντας να συνέλθει από αυτήν την άδοξη κατάληξη του πιο φιλόδοξου επιστημονικού σχεδίου του, θέλει να κατασταλάξει, να παντρευτεί και να ξεχάσει όλα αυτά. Δυστυχώς όμως, το πείραμα του ενέπνευσε έναν άλλον επιστήμονα, τον Dr Pretorius, ο οποίος του προτείνει να δημιουργήσουν στο "Τέρας" το γυναικείο του ταίρι.
Το Τέρας, περιπλανώμενο στην περιοχή, βρίσκει την στοργή από ένα τυφλό γέροντα αλλά τελικώς ξανανταμώνεται με τον "δημιουργό" του, έπειτα από την "εύρεση" του από τον Dr Pretorius, για να τον πείσει να φτιάξει το ταίρι του. Η κατάληξη αυτού του νέου εγχειρήματος όμως μόνο αίσια δεν είναι...

Η γνωστή ιστορία του δόκτορα Frankstein είναι και πάλι εδώ, 2 χρόνια μετά την πρώτη ταινία που καταπιάστηκε με αυτούς του ήρωες. Τα υπαρξιακά διλήμματα είναι έντονα, τα όρια μεταξύ ανθρώπου και Θεού είναι λεπτά, η αγωνία και το ερώτημα πάνω στην "ανθρώπινη ύπαρξη" ενός δημιουργήματος συγκινεί...

Η πασίγνωστη αυτή ιστορία ενέπνευσε τον κινηματογράφο για πολλές άλλες ταινίες - χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ταινία "Blade Runner" όπου και εκεί τίθεται το ζήτημα κατά πόσο ο άνθρωπος μπορεί να υπερβεί τον εαυτό του, να θεωρεί τον ίδιο ως τον απόλυτο δημιουργό, και το κατά πόσο το δημιούργημα έχει δικαίωμα ή όχι στο να έχει την ελευθερία να ζει όπως θέλει.

Καταπληκτικό μακιγιάζ για την εποχή του (η νύφη υπέροχη, τρομακτική και σπαρακτική ταυτόχρονα), καταπληκτική φιγούρα ο ρόλος της χωριάτισσας-κουτσομπόλας Minnie, λίγο black humor, λίγο τρόμος...

1 σχόλιο:

  1. Ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '30! Πραγματικά, αν αναλογιστείς την εποχή που τις γύρισαν και τα μέσα που διέθεταν, εκπλήσσεσαι από το αποτέλεσμα. Η συγκεκριμένη είναι μια πολύ καλή συνέχεια της πρώτης, χωρίς να χάνει ούτε σε υπόθεση ούτε σε ατμόσφαιρα. Το ασπρόμαυρο έχει τη δική του γοητεία και πιστεύω ότι η ατμόσφαιρα και η αίσθηση που δημιουργούσε υπερβαίνει αρκετές σύγχρονες έγχρωμες παραγωγές τρόμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή