Modern Times (1936)

Του Charles Chaplin με τους Charles Chaplin, Paulette Goddard, Henry Bergman

Ο Σαρλώ πλέον πρέπει να εναρμονιστεί με τις σύγχρονες τάσεις της εποχής του, και έτσι πιάνει δουλειά σε ένα εργοστάσιο. Γίνεται και αυτός ένα κομμάτι της βιομηχανικής διαδικασίας και βλέπει την απάνθρωπη φύση της δουλειάς... Έπειτα γίνεται πειραματόζωο για τη δοκιμή ενός πρωτοποριακού τρόπου ταΐσματος και όταν αντιδρά κάπως παράξενα, το αφεντικό του τον κλείνει στο ψυχιατρείο. Και όμως δε σταματούν εκεί τα βάσανά του...

Γιατί μπορεί μεν να έφυγε από το ψυχιατρείο αλλά ο έξω κόσμος τον περνάει για "κομμουνιστή" και τον φυλακίζουν... Στο τέλος βέβαια, με τη βοήθεια της φίλης του, βρίσκει την ανθρωπιά που αιώνια ψάχνει...

Η τελευταία εμφάνιση του Σαρλώ στο κινηματογράφο συμπίπτει και με άλλα κομβικά σημεία στην καριέρα του Chaplin αλλά και τον κινηματογράφου γενικότερα: είναι η τελευταία βουβή ταινία που γυρίστηκε και η πρώτη φορά που ο Chaplin χρησιμοποιεί ήχους (εκτός από μουσική) σε ταινία του. Πλέον ο Chaplin αλλάζει και γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Το θέμα της ταινίας, ακόμα και μετά από 75 χρόνια, είναι επίκαιρο... Η απάνθρωπη φύση της δουλειάς που κάνει τον άνθρωπο ένα απλό κομμάτι μιας τεράστιας, παραγωγικής διαδικασίας... Η παράξενη νοοτροπία του κόσμου που το διαφορετικό το θεωρεί επικίνδυνο... Η έλλειψη ρομαντισμού και ανθρωπιάς σε ένα κόσμο που οι εχθροί είναι κυρίως αόρατοι...

Προκάλεσε αίσθηση, λογοκρίθηκε από την αρμόδια επιτροπή λογοκρισίας του κινηματογράφου και ο Chaplin χαρακτηρίστηκε κουμουνιστής. Σίγουρα, είναι η πιο μεστωμένη και ολοκληρωμένη δουλειά του αλλά η επιτροπή ήταν πολύ αυστηρή μαζί του. 

Στην αγαπημένη μου ταινία του Chaplin, ο Σαρλώ τραγουδάει σε κάτι που ναι μεν ακούγεται ιταλικά αλλά είναι κοινώς αλαμπουρνέζικα... Απολαύστε αυτήν την υπέροχη σκηνή στο εστιατόριο: