Του Sidney Lumet με τους Al Pacino, John Cazale, Charles Durning
Ο Sonny και ο Sal αποφασίζουν να ληστέψουν μια τράπεζα και να κρατήσουν ομήρους τους εργαζόμενους σε αυτήν ώστε να μην έχουν περιπλοκές με το σχέδιο τους. Το σχέδιο όμως ανατρέπεται καθώς τα λεφτά που βρίσκονται στην τράπεζα δεν ήταν αυτά που προέβλεπαν. Καθώς βλέπουν ότι η προσπάθεια τους ήταν μάταια, μαθαίνουν ότι η τοπική αστυνομία του Brooklyn έχει περικυκλώσει την τράπεζα και ζητούν να αφήσουν ελεύθερους τους ομήρους και να παραδοθούν.
Ο Sonny, πεισμωμένος να μην αφήσει την κατάσταση να βγει εκτός ελέγχου, αρχίζει να διαπραγματεύεται την απελευθέρωση ομήρων με ανταλλαγές με την αστυνομία. Όταν όμως η ληστεία γίνεται μέγα τηλεοπτικό ζήτημα και όλοι μαθαίνουν τον κύριο λόγο που ο Sonny οργάνωσε την ληστεία, τα πράγματα παρεκτρέπονται εντελώς. Η λύση αυτής της αδιέξοδης κατάστασης σίγουρα δεν θα είναι αναίμακτη.
Εκπληκτικό το πως μια ταινία μπορεί να πιάσει διάφορα κοινωνικά θέματα χωρίς να σε μπερδεύει: ομοφυλοφιλία, σύνδρομο της Στοκχόλμης, επιρροή των Media στις αστυνομικές υποθέσεις. Μην προσπαθείτε να τα βρείτε τρόπο για το πως 3 διαφορετικά θέματα συνδέονται μεταξύ τους στην ταινία, απλά δείτε την ταινία.
Γι' αυτό και ο Sidney Lumet θεωρείται ένας σπουδαίος σκηνοθέτης: γιατί οι ταινίες του μπορούσαν και έπιαναν κοινωνικά θέματα που για την εποχή τους ήταν προκλητικά. Σκέψου μόνο ότι στο "Network" μίλησε για την μαζική επιρροή της τηλεόρασης το 1976, σήμερα τι θα έλεγε άραγε που πλέον το internet και η μαζική πληροφόρηση είναι μια απλή καθημερινότητα για όλους μας?
Για να μην πολυλογούμε όμως: η ταινία είναι από τις κορυφαίες των 70s και ίσως από τις καλύτερες κοινωνικές ταινίες όλων των εποχών. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία κέρδισε Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου και μια από τις καλύτερες ερμηνείες όλων των εποχών του Al Pacino. Βασικά, και χάλια να ήταν η ταινία, και μόνο που έπαιζε ο Al Pacino αξίζει - βέβαια αυτό τα τελευταία 10 χρόνια δεν είναι πλέον κανόνας, δυστυχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου